:zie 1.

 

UAV 

Een UAV, of Unmanned Aerial Vehicle, is een onbemand luchtvaartuig dat wordt bediend zonder een menselijke piloot aan boord. Ook bekend als een drone, is een UAV typisch uitgerust met verschillende sensoren, camera’s of andere apparatuur om gegevens te verzamelen, foto’s te maken, of specifieke taken uit te voeren, zoals surveilleren, cartograferen, inspecteren van gebouwen, landbouwmonitoring, enzovoort.

 

UAV’s worden op afstand bestuurd door een operator op de grond via draadloze communicatie, zoals radiofrequentie of draadloze netwerken. Ze kunnen ook autonoom zijn, waarbij ze geprogrammeerde missies uitvoeren op basis van vooraf ingestelde vluchttrajecten en -taken.

 

UAV’s hebben tal van toepassingen in verschillende sectoren, waaronder:

 

Civiele en commerciële luchtvaart: Luchtfotografie, inspectie van infrastructuur, luchtcartografie, luchtbeheer, enz.

Landbouw: Landbouwmonitoring, gewasinspectie, precisielandbouw, enz.

Milieu en natuurbehoud: Wildlifetellingen, bosbouw, milieumonitoring, enz.

Veiligheid en beveiliging: Grensbewaking, zoek- en reddingsoperaties, bewaking van kritieke infrastructuur, enz.

UAV’s bieden vele voordelen, zoals kostenefficiëntie, flexibiliteit, veiligheid en de mogelijkheid om moeilijk bereikbare of gevaarlijke gebieden te verkennen. Hun populariteit en gebruik zijn de afgelopen jaren snel gegroeid vanwege de voortdurende verbeteringen in technologie en de toenemende beschikbaarheid van geavanceerde sensoren en camera’s.

 

GSD staat voor Ground Sampling Distance, ook wel Pixel Ground Resolution genoemd. Het verwijst naar de afstand op de grond die elke pixel in een luchtfoto of satellietbeeld vertegenwoordigt. Met andere woorden, het is de grootte van het gebied op het aardoppervlak dat wordt weergegeven door één pixel in de afbeelding.

 

GSD wordt gemeten in lengte-eenheden per pixel, zoals meters per pixel of centimeters per pixel. Het bepaalt de resolutie van de afbeelding en heeft een directe invloed op de details die kunnen worden waargenomen in de afbeelding. Hoe kleiner de GSD, hoe hoger de resolutie van de afbeelding en hoe meer details er kunnen worden waargenomen.

 

GSD is een belangrijke factor bij het plannen van luchtfotografie- of satellietmissies, omdat het de vereiste vlieghoogte of resolutie van de sensor bepaalt om de gewenste details in het beeld vast te leggen. Het wordt veel gebruikt in toepassingen zoals cartografie, landmeten, landgebruiksmonitoring, milieubeheer en precisielandbouw.

 

MSL 

MSL staat voor “Mean Sea Level” (gemiddeld zeeniveau). Het is een referentiepunt dat wordt gebruikt als een standaardhoogteniveau voor metingen van hoogte of diepte ten opzichte van de zeespiegel. MSL wordt gemeten als het gemiddelde niveau van de zeeoppervlakte over een bepaalde periode, meestal over een periode van enkele jaren om fluctuaties als gevolg van getijden, seizoensgebonden veranderingen en langetermijnschommelingen in de zeespiegel te compenseren.

 

MSL wordt veel gebruikt in verschillende disciplines, waaronder geodesie, cartografie, geografische informatiesystemen (GIS), oceanografie en hydrografie. Het biedt een gestandaardiseerd referentiepunt voor het meten van hoogten, diepten en elevaties, zowel boven als onder de zeespiegel, over de hele wereld. MSL wordt vaak gebruikt bij het maken van kaarten, navigatie, landmeting, het bepalen van vliegroutes, het ontwerpen van waterinfrastructuur, en vele andere toepassingen waarbij nauwkeurige hoogte- of dieptemetingen nodig zijn.

 

 

 

QNH is een afkorting voor “Quelle Niveau Hube” en wordt gebruikt in de luchtvaartmeteorologie om de barometrische druk op zeeniveau aan te geven. Het is een belangrijke referentiewaarde voor het instellen van de barometer in vliegtuigen en helpt piloten om de juiste hoogte boven zeeniveau te bepalen tijdens de vlucht.

 

Wanneer piloten QNH instellen op hun barometer, geeft dit de werkelijke barometrische druk aan die zou worden waargenomen op zeeniveau op de locatie van het vliegveld of het meetpunt. Dit maakt het mogelijk om de hoogte boven zeeniveau nauwkeurig te berekenen op basis van de gemeten luchtdruk tijdens de vlucht.

 

wordt gebruikt als referentie voor de hoogte-indicaties in vliegtuigen, zoals de hoogtemeter, en is essentieel voor veilige navigatie en hoogtecontrole tijdens de vlucht. Het zorgt ervoor dat piloten een consistente en nauwkeurige indicatie van hun hoogte boven zeeniveau hebben, wat cruciaal is voor het vermijden van botsingen met terrein en het handhaven van veilige vliegpaden.

 

QFE is een afkorting voor “Quelle Février” en wordt gebruikt in de luchtvaartmeteorologie om de barometrische druk op het vliegveldniveau aan te geven. In tegenstelling tot QNH, dat de barometrische druk aangeeft op zeeniveau, geeft QFE de barometrische druk aan op het niveau van het vliegveld waar het vliegtuig zich bevindt.

 

Wanneer piloten QFE instellen op hun hoogtemeter, geeft dit de werkelijke barometrische druk aan die zou worden waargenomen op het specifieke vliegveld waar ze landen of opstijgen. Dit zorgt ervoor dat de hoogtemeter de hoogte boven het vliegveldniveau aangeeft in plaats van boven zeeniveau.

 

QFE wordt gebruikt voor vluchten die plaatsvinden binnen het luchtruim rond een specifiek vliegveld en is vooral handig tijdens de start- en landingsfase van een vlucht. Het zorgt voor een nauwkeurige indicatie van de hoogte boven de grond op het betreffende vliegveld, wat essentieel is voor een veilige navigatie en landing.

 

UTC staat voor “Coordinated Universal Time” (Gecoördineerde Universele Tijd) en is de primaire tijdstandaard die wereldwijd wordt gebruikt als referentie voor tijdmeting. Het is gebaseerd op een atoomklok en biedt een nauwkeurige en uniforme tijdmeting, onafhankelijk van geografische locatie of tijdzone.

 

UTC is gebaseerd op de aardrotatie, maar wordt gecorrigeerd om ervoor te zorgen dat het gelijkmatig en nauwkeurig blijft, ongeacht variaties in de aardrotatie. Dit wordt bereikt door periodieke schrikkelseconden toe te voegen of te verwijderen om de UTC-tijd synchroon te houden met de aardrotatie.

 

UTC wordt vaak gebruikt in verschillende toepassingen, waaronder luchtvaart, telecommunicatie, navigatie, wetenschap, en vele andere disciplines waar nauwkeurige tijdmeting essentieel is. Het wordt beschouwd als de standaardtijd over de hele wereld en wordt vaak gebruikt als referentie bij het synchroniseren van klokken, computersystemen, en andere tijdgevoelige apparaten.

 

 

GMT 

GMT staat voor “Greenwich Mean Time” (Gemiddelde tijd in Greenwich) en verwijst naar de tijdstandaard die is gebaseerd op de gemiddelde zonnetijd op de nulmeridiaan die door Greenwich, Londen, loopt. Historisch gezien werd GMT gebruikt als de referentietijdstandaard over de hele wereld.

 

GMT wordt gemeten vanaf middernacht op de nulmeridiaan, die zich bevindt op 0 graden lengte en waar de tijd ’s middags precies 12 uur is. Het is belangrijk op te merken dat GMT niet wordt gecorrigeerd voor de variaties in de aardrotatie zoals UTC dat wel is. Daarom wordt UTC tegenwoordig algemeen beschouwd als de standaardtijd die de GMT heeft vervangen.

 

Hoewel GMT in veel opzichten is vervangen door UTC, wordt de term nog steeds informeel gebruikt om te verwijzen naar de tijdstandaard die is gebaseerd op de tijd in Greenwich, met name in het Verenigd Koninkrijk en andere Engelssprekende landen. In technische en wetenschappelijke contexten wordt echter meestal de voorkeur gegeven aan UTC vanwege de nauwkeurigheid en de aanpassingen voor de aardrotatie.

 

Georeferencering is het proces waarbij ruimtelijke gegevens, zoals kaarten, luchtfoto’s, satellietbeelden, of andere geografische gegevens, worden gekoppeld aan een bekend coördinatensysteem, zoals breedte- en lengtegraden of een lokaal coördinatensysteem. Het doel van georeferencering is om de locatie-informatie van de gegevens vast te leggen, zodat ze nauwkeurig unnen worden geplaatst en geanalyseerd binnen een geografische context.

 

Het proces van georeferencering omvat meestal het identificeren van controlepunten in de gegevens die overeenkomen met bekende locaties op de aarde. Deze controlepunten worden gebruikt om een wiskundige transformatie toe te passen op de gegevens, waardoor deze worden uitgelijnd met het gewenste coördinatensysteem. Dit kan worden bereikt door verschillende methoden, zoals lineaire transformaties, polynomiale transformaties, of complexere aanpassingen afhankelijk van de aard van de gegevens en de vereiste nauwkeurigheid.

 

Georeferencering is essentieel in vele toepassingen van geografische informatiesystemen (GIS), cartografie, remote sensing, luchtfotogrammetrie, en andere disciplines die ruimtelijke gegevens verwerken. Door gegevens te georefereren kunnen gebruikers geografische analyses uitvoeren, kaarten maken, gegevens visualiseren en ruimtelijke relaties begrijpen op basis van nauwkeurige locatie-informatie.

 

 

Lambert-coördinaten, genoemd naar de Franse wiskundige Lambert, zijn een type coördinatenstelsel dat wordt gebruikt in cartografie en geodesie om punten op het aardoppervlak te beschrijven. Het Lambert-projectieproces projecteert punten van het aardoppervlak op een plat vlak met behoud van bepaalde meetkundige eigenschappen, zoals hoeken, afstanden of oppervlakteverhoudingen.

 

Er zijn verschillende soorten Lambert-projecties, waaronder de Lambert-conforme conische projectie, de Lambert-equivalente cilindrische projectie en de Lambert-azimutale projectie. Elk type projectie heeft zijn eigen toepassingen en wordt gebruikt afhankelijk van de geografische locatie en het beoogde gebruik.

 

Lambert-coördinaten kunnen worden uitgedrukt in verschillende eenheden, zoals meters of kilometer, en worden vaak gebruikt in landmeetkunde, cartografie, geografische informatiesystemen (GIS) en andere disciplines die ruimtelijke gegevens verwerken. Deze coördinaten worden vaak gebruikt in Europa, met name in landen zoals Frankrijk, België en Nederland, voor het beschrijven en registreren van locaties op het aardoppervlak.

 

Een pixel is de kleinste elementaire eenheid van een digitale afbeelding of display. Het woord “pixel” is afgeleid van “picture element”. Een pixel vertegenwoordigt een enkele punt in een rasterafbeelding en heeft een specifieke kleur of helderheidswaarde.

 

In digitale beeldvorming en weergavetechnologie wordt een afbeelding opgebouwd uit een groot aantal pixels die in rijen en kolommen zijn gerangschikt. Elke pixel draagt bij aan het vormen van het totale beeld door zijn kleur en helderheidswaarde bij te dragen. Hoe hoger de resolutie van een afbeelding, hoe meer pixels er zijn en hoe scherper en gedetailleerder de afbeelding zal zijn.

 

Pixels worden gebruikt in verschillende digitale toepassingen, waaronder fotografie, videoweergave, computergraphics, LCD-schermen, televisies, mobiele apparaten en vele andere digitale schermen en apparaten. De eigenschappen van pixels, zoals grootte, kleurdiepte en resolutie, zijn belangrijk voor de kwaliteit en het uiterlijk van digitale afbeeldingen en displays.

 

 Focuslengte

De “echte” focuslengte verwijst naar de werkelijke brandpuntsafstand van de lens, gemeten in millimeters. Dit is de fysieke afstand tussen het brandpunt van de lens en de sensor of film in de camera.

 

De “35 mm equivalent” focuslengte is een term die wordt gebruikt om de brandpuntsafstand van een lens te vergelijken met die van een 35 mm filmcamera. Het is een standaardmaatstaf geworden om de beeldhoek van lenzen te vergelijken, ongeacht de grootte van de beeldsensor in digitale camera’s.

 

Als je bijvoorbeeld een digitale camera hebt met een sensor die kleiner is dan het frame van een 35 mm film, zal de beeldhoek van een lens op die camera anders zijn dan op een 35 mm filmcamera, zelfs als de werkelijke brandpuntsafstand van de lens hetzelfde is. De “35 mm equivalent” brandpuntsafstand is de brandpuntsafstand die een lens op een 35 mm filmcamera zou moeten hebben om dezelfde beeldhoek te produceren als de lens op de digitale camera.

 

Deze vergelijking is nuttig omdat veel mensen vertrouwd zijn met 35 mm filmcamera’s en de beeldhoek die ze bieden. Door de brandpuntsafstand van lenzen uit te drukken in “35 mm equivalent” termen, kunnen fotografen beter begrijpen hoe een lens zal presteren op verschillende camera’s, ongeacht de grootte van de sensor.